Η ψωρίαση είναι μία χρονίως υποτροπιάζουσα, κληρονομική, φλεγμονώδης συστηματική νόσος η οποία προσβάλλει κυρίως το δέρμα και εξαρτήματά του. Τα κύτταρα του δέρματος πολλαπλασιάζονται με γρηγορότερο ρυθμό από το φυσιολογικό αθροίζονται και δημιουργούν τις ψωριασικές πλάκες.
Μορφές ψωρίασης
-
Ψωρίαση κατά πλάκας. Ο πιο συχνός τύπος.
-
Σταγονοειδής ψωρίαση. Συχνότερα σε παιδιά και νεαρούς ενήλικες. Αποτελεί το 2% των περιπτώσεων ψωρίασης και προκαλεί στο δέρμα μικρές, ροζ - κόκκινες κηλίδες.
-
Ανάστροφη ψωρίαση.
-
Φλυκταινώδης ψωρίαση.
-
Ερυθροδερμική ψωρίαση.
-
Ψωρίαση των ονύχων.
- Ψωριασική αρθρίτιδα.
Κλινική εικόνα της ψωρίασης
Πρόκειται για ερυθηματολεπιδώδεις βλατίδες ή πλάκες με σαφή όρια, παχιά και ξηρά λέπια. Οι θέσεις εντόπισης της νόσου είναι οι αγκώνες, τα γόνατα, το τριχωτό της κεφαλής, η οσφυοιερά χώρα, οι παλάμες, τα πέλματα και τα γεννητικά όργανα.
Η νόσος παρουσιάζει εξάρσεις και υφέσεις.
Προφυλακτικά μέτρα για την ψωρίαση
Ανεξάρτητα από τη θεραπεία, απαραίτητη είναι η αποφυγή ορισμένων εκλυτικών παραγόντων της νόσου, όπως αποφυγή αλκοόλ, νικοτίνης, στρες, έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία λοιμώξεων και αποφυγή εκλυτικών παραγόντων του φαινομένου Koebner.
Θεραπείες ψωρίασης
Η ψωρίαση αντιμετωπίζεται με τοπική η συστηματική αγωγή ανάλογα με την κλινική εικόνα ή συνδυασμό αυτών. Απαραίτητη είναι η εφαρμογή κερατολυτικής αγωγής που απομακρύνει τα λέπια και βοηθά στη διείσδυση των τοπικών αντιψωριασικών φαρμάκων καθώς και οι ενυδατικοί παράγοντες τόσο στην έναρξη όσο και στην πορεία της θεραπείας.
Τοπική αγωγή:
-
Ενυδάτωση
-
Σαλικυλικό οξύ
-
Πίσσα από άνθρακα
-
Τοπικά κορτικοστεροειδή
-
Τοπικά ρετινοειδή
-
Ανάλογα της βιταμίνης D (καλσιποτριένη)
-
Ανθραλίνη
-
Αναστολείς καλσινευρίνης (τακρόλιμους - πιμεκρόλιμους)
Συστηματική αγωγή:
-
Μεθοτρεξάτη
-
Κυκλοσπορίνη
-
Ασιτρετίνη
- Βιολογικοί παράγοντες